Zeilen op de Whitsundays

Zeilen op de Whitsunday Islands 28 t/m 31 oktober

29 oktober 2014

Rond 6en worden we wakker door een enorme knal boven ons hoofd. Ik was al aan het wakker worden, dus schrik er een stuk minder van dan Chris. Chris draait zich in eerste instantie chagie om als hij hoort dat het nog maar kwart over 6 is. We moeten om 7 uur aan deck voor het ontbijt zijn, hij draait dus al snel bij hihi

Gisteren hebben we te horen gekregen dat we maar 6 minuten mogen douchen tijdens de hele trip en dat dit niet 's ochtends mag. Gelukkig heb ik natte washandjes in onze speciale tassen gegooid en kunnen we ons toch helemaal opfrissen. (Terwijl ik dit zit te typen zwemt er een dolfijntje voorbij, isn't that great!!) Nadat we ons hebben opgefrist, gaan we naar boven waar we een heerlijk ontbijtje krijgen.

De captain geeft ons een briefing over wat we vandaag gaan doen. We beginnen vandaag op Whitehaven beach, dit strand staat in de top 10 van mooiste stranden ter wereld. De verwachtingen zijn dus hooggespannen al voordat we hier naartoe gaan. Voordat we daadwerkelijk naar het strand gaan, gaan we eerst hiken naar een uitkijkpunt met uitzicht op het strand. Dit is op the Sydney harbour bridge and the Sydney Opera House na het meest gefotografeerde stukje van heel Australie. We hebben redelijk geluk als wij er komen omdat er niet super veel mensen zijn en we mooie foto's kunnen maken.
Het uitzicht is werkelijk fenomenaal!!!!! Dit is echt wel een wauw moment zeg! De verwachtingen waren hooggespannen maar worden overtroffen als we het met eigen ogen zien, wat is dit ongelofelijk mooi zeg, dit is een uitzicht wat we nooit meer gaan vergeten en de kleine hike naar boven zeker meer dan waard is!!

Na een kleine hike naar beneden is het dan eindelijk tijd onze voeten in dit hagelwitte strand te stoppen. Het zand is lekker koel omdat het het licht reflecteert in plaats van vasthoudt, lekker met blote voetjes dus. We hebben onze snorkeling gear meegenomen en besluiten te kijken of we hier wat leuks kunnen zien. Het water lijkt super helder, dus dat moet vast goed komen. Voordat we daadwerkelijk onder water kunnen gaan, moeten we eerst nog een best stukje wandelen. Het is laag water dus er is veel strand zichtbaar, we lopen eerst door het ondiepe water, hier zien we al Manta Ray's , we kunnen helaas niet dichtbij genoeg komen om ze onder water te zien. Tegen alle verwachtingen in is het zicht onder water een stuk slechter dan we dachten. Je kunt niet verder dan 1,5 meter zien, terwijl je van bovenaf de bodem 5 meter verderop alles super helder kunt zien. We lopen naar het diepere gedeelte in de hoop dat het hier beter is. Al snel blijkt het hier niet veel beter te zijn en besluiten we dan maar een wandeling te gaan maken over Whitehaven beach, ook geen verkeerd tijdverdrijf zou ik zeggen ;)

Op weg naar het strand zien we een Manta Ray die zich aan het ingraven is en die niet doorheeft dat we steeds dichterbij komen. We doen snel onze bril op en komen langzaam steeds een stukje dichterbij. Wauw, super tof om te zien hoe hij zich aan het ingraven is en hij is ook best wel groot, een stuk groter dan de Manta Ray's die wel tot nu toe hebben gezien ook. Helaas komt er op dat moment een klein bootje aanvaren waar hij van schrikt and off he goes.

De wandeling over Whitehaven beach is werkelijk adembenemend mooi, dit is het paradijs, wat zijn wij toch ook enorme bofkonten dat we dit allemaal mogen zien en doen. We blijven na onze wandeling nog even in de schaduw van een mooie boom chillen en dan is het tijd om weer terug naar de boot te gaan.
Op de boot staat een heerlijke lunch voor ons klaar die door Sarah is bereidt. Ondertussen begint onze (zeil)tocht naar Black Island waar we zullen gaan snorkelen in the black bay. De zeilen worden gehesen wat zorgt voor een mooi gezicht, echt veel doen ze vandaag niet omdat er amper wind staat. Het is maar goed dat er ook een goede motor op de boot zit.

Het koraal is hier nog mooier dan bij the great barrier reef, de kleuren zijn een stuk feller en veel meer aanwezig. Dachten we dat het daar al mooi is, het kan dus nog een stuk mooier! We genieten van het snorkelen en zijn al redelijk gesloopt als we weer terug op de boot komen. Op de boot kunnen we met een touw van de reling afslingeren, super scary en super cool. Chris is alweer de held van ons 2en en doet het met een jaloersmakend gemak. Hij wordt elke dag dat we hier zijn stoerder volgens mij. Ik sta tot een paar keer toe te trillen op de reling om er vervolgens weer af te klimmen. Samen met Jane maak ik een pact dat we het beiden gaan doen, we moeten uit onze comfort zone!!
Ik ga eerst en ben oprecht super bang, ik sta gewoon te trillen, maar ik heb afgesproken het te doen, so here we go.... met een dikke plons donder ik het water in, ik durfde mezelf niet langer vast te houden, maaaaar ik heb het gedaan! Ik probeer het nog 2 keer maar mijn pogingen worden niet veel beter en ik blijf het nog steeds doodeng vinden. Jane moet nu ook en probeert er nog onderuit te komen, maar een belofte is een belofte en uiteindelijk vliegt ze super cool door de lucht! We both did it!! Chris springt ook nog meerdere malen en ik heb er  denk ik wel leuke filmpjes van kunnen maken.

Het begint al wat af te koelen dus we besluiten te gaan douchen en ons aan te kleden, hopelijk kunnen we dan straks een mooie sunset zien. Als we weer boven komen zien we nog net de zon achter de horizon zakken, oepsie, te laat. Dat moet morgen anders, want hoe vaak kun je daadwerkelijk de zon achter de horizon zien zakken?! De lucht veranderd nog wel in super mooie kleuren en we genieten onder het genot van een drankje van dit geweldige uitzicht en elkaars gezelschap. 

Time to eat, het eten is gelukkig goed te doen op de boot en van alle activiteiten krijg je ook best wel trek. Direct na het eten ontdekken we de mojitos en drinken deze de rest van de avond. Samen met de helft van de rest van de mensen hebben we een super gezellige avond en laten we een "permanent" bandje om onze enkel en pols zetten met een speciale zeemansknoop; turkshead.
De bandjes worden dichtgebrand en kunnen alleen af als je ze afknipt. Chris doet een three strand all black, ik een two strand all black om de pols en een roze en oranje om mijn enkel.
Deze bandjes werden vroeger gebruikt bij de vrouwen van sailors die jaren gingen zeilen. Deze werden dan om de enkels van vrouwen gedaan om te kijken of deze hun man trouw bleven. Als ze namelijk zwanger werden moest het bandje afgeknipt worden omdat de enkels te dik zouden worden. Bij terugkomst zouden ze op deze manier weten of ze trouw geweest waren of niet. De bandjes kunnen wel tot 10 jaar blijven zitten, mits je ze niet afknipt uiteraard. 

We laten ons de corona's en mojitos goed smaken en om 22 uur besluiten we dat het wel leuk geweest is, we zijn gesloopt en vallen al snel in slaap, op naar een nieuwe dag in paradijs.

30 oktober 2014

Goedemorgen, het is kwart over 6 en we worden weer wakker van alle geluiden boven ons op dek. We hadden allebei nog wel even kunnen slapen, maar ach dat doen we vandaag ergens wel overdag op dek.
Opfrissen, aankleden en op naar boven voor het ontbijt. Na het ontbijt zit ik voor bij de boeg en kijk ik hoe John en Gunny het anker omhoog halen. Het is hier ongeveer 20 meter diep en de wind is niet heel sterk, dit betekent dat het anker ongeveer 60 meter nodig heeft om  de boot goed vast te leggen. Als het wel hard(er) waait kan de ratio hiervan wel tot 5/6 keer oplopen, dit betekent dat het anker wel 100/120 meter nodig zou hebben om de boot goed vast te leggen. Nooit geweten dat er zoveel ketting überhaupt aanwezig  zou zijn op een boot. Het duurt dan ook behoorlijk lang voordat het anker boven is en ik van mijn plekje af "mag" komen. Chris heeft me inmiddels ook gevonden en samen zitten we voor op de boot te genieten van het uitzicht en de zon. Chris is tot op heden nog steeds niet verbrand en begint ook al een lekker kleurtje te krijgen.

We beginnen ondertussen weer te varen richting Langford Reef waar we onze eerste en tweede snorkeltour zullen doen vandaag, heel veel zin in!
Op deze plek mag er niet gevist worden, wat betekent dat er enorm veel vissen zitten. We nemen wat organisch visvoer mee om de vissen te lokken en dit werkt als een gek. De vissen krioelen om, over, voor, achter en langs ons heen. Gunny vindt het super grappig om vanaf de boot visvoer op ons hoofd te gooien wat ervoor zorgt dat  de vissen werkelijk over ons heen buitelen voor onze neus en letterlijk tegen onze brillen op zwemmen, whiehoee!!
We zien zoveel verschillende soorten vissen hier, één vis heet Elvis en deze is wel een meter groot. We genieten nog een tijd lang van deze plek en besluiten dan iets verder te zwemmen om te kijken wat we verderop nog kunnen vinden.  Daar vinden we het indrukwekkendste koraal tot nu toe. De kleuren zijn wellicht iets minder dan op de spot van gisteren, maar de verschillende soorten, de hoogteverschillen en het feit dat het helemaal vol met koraal is, bijna zonder zand ertussen, is onwijs indrukwekkend. Hier zijn nog steeds een hoop mooie vissen te vinden, alleen in iets mindere mate dan 20 meter naar rechts. Deze plek is schitterend en mijn favoriete plek tot nu toe van mijn hele leven wat snorkelen betreft. Uitgeput maar voldaan zwemmen we uiteindelijk richting de kleine boot om weer naar de zeilboot gebracht te worden. We zijn beiden gesloopt, maar wat was dit fantastisch!

Op de boot kunnen we al snel lunchen en daarna is het zonnen op het dek en een beetje slapen. Chris vind het toch wat te heet en besluit even in de cabin te gaan liggen en dommelt hier lekker weg. 's Middags mogen we weer snorkelen, maar we zijn zo moe en blij met onze ervaring van vanochtend dat we besluiten lekker te genieten van het schitterende uitzicht en de rust die dit met zich meebrengt. 

Dit keer hebben we ons op tijd omgekleed voor de zonsondergang en genieten we onder het genot van een drankje van dit spektakel. Direct nadat de zon weg is begint het behoorlijk af te koelen en besluiten we een verdieping lager te gaan zitten, hier zitten Jane en Jutta ook. Het eten is deze avond niet spectaculair, veel is er dan ook niet op mijn bordje te vinden. Als Jane, Jutta en ik na het eten zitten te dagdromen over chocola horen we dat we een toetje krijgen van Chey, hij zegt dat we brownie krijgen met ijs. We geloven hem alle drie niet omdat hij niets anders doet dan iedereen in de maling nemen, dus besluiten een kijkje in de keuken te nemen. Jiehaaa, onze dagdromen komen uit, brownie met vanille ijs en chocoladesaus, wat een treat! Na het ijs is mijn buikje gelukkig ook gevuld en kak ik nog meer in dan al het geval was. We zouden een cocktailavond houden maar ik denk niet dat ik dat ga trekken. Nog 1 drankje dan...ik heb er 1 slok van gehad en toen was ik er wel klaar mee, om half 10 lagen we dan ook in bed en binnen 5 minuten was ik vertrokken. 

31 oktober 2014

Ook vandaag zijn we weer om 6 uur wakker en zitten we netjes om 7 uur aan het ontbijt. We hebben een spannende dag voor de boeg, want we gaan Mount Whitsunday beklimmen. Deze berg is 348 meter hoog en we beginnen op het strand, geen short cuts dus. Voordat we aan de zeiltocht begonnen werd ons verteld dat we geen schoenen hoefden mee te nemen, we zijn dus veroordeeld tot onze slippers. Deze zijn niet gemaakt voor deze tocht, vooral mijn  afgetrapte haviana's niet, die heb ik al zoveel aangehad dat de zool bijna verdwenen is, zeker na alle kilometers die ik er hier ook nog eens op heb gemaakt.
We willen echter het uitzicht niet missen, want dat schijnt geweldig te zijn en je kunt een hoop eilandjes zien van the Whitsundays. Off we go then, Gunny heeft het tempo er behoorlijk in en rent bijna de berg op. Het is 2,5 km omhoog zonder al te veel rechte stukjes, behoorlijk aanpoten dus. 

Ik heb al een paar maanden last van de zijkant van mijn rechterkuit wanneer ik die flink laat werken en die begint nu ook behoorlijk op te spelen. Hij begint behoorlijk te krampen en doordat hij continu onder spanning staat gaat de kramp ook niet meer weg. Ik moet echt even stil staan, super irritant want hierdoor moet de groep ook op mij wachten. Maar doorlopen met een kramp in je kuit (zo eentje die je 's nachts krijgt) die niet weggaat was ook geen optie want ik begon al mank te lopen. Gelukkig is het met een keer of 4 stoppen goed te doen en bereiken we na 1,5 uur hiken eindelijk de top van de berg. Wauw!! Het uitzicht is het wederom meer dan waard en we genieten met volle teugen. Voordeel aan deze "lange" hike is dat er ook geen andere mensen zijn dan onze groep en onze groep is behoorlijk klein, we hebben hierdoor alle ruimte om foto's te maken en te filmen. 

Helaas is er geen glijbaan naar beneden en moeten we het hele eind ook weer terug. Ondanks dat naar beneden een stuk makkelijker gaat dan naar bove, is het best nog wel een uitdaging op gladde slippers en maak ik de nodige slips. Mijn voeten zijn na deze tocht behoorlijk gehavend en ik blijk ook een flinke splinter in mijn kleine teen te hebben. We zijn allemaal erg blij als we weer op het strand aankomen en verkoeling kunnen zoeken in de zee. Op naar de boot, lunchen! 's Middags doen we helemaal niets meer, Chris zit lekker in de schaduw en ik lig met Jutta en Jane op het dek te kletsen, zonnen, slapen en tussendoor van het uitzicht te genieten. We gaan alweer richting de haven en dan is dit avontuur over. Ik ben super blij dat we ervoor hebben gekozen 3 dagen te gaan zeilen, op deze manier zie je echt wat van de eilanden. Daarnaast ben ik door deze dagen ook echt tot rust en in de relaxmodus gekomen, wat we zien, zien we en de rest is jammer. We kunnen nou eenmaal niet alles zien, we zijn tenslotte geen Japanners ;)

Rond 16:30 zijn we weer aangekomen op het vaste land en wachten we met zijn allen op de bus die ons weer verspreid over Airlie Beach, vanavond is er nog een soort after party in Beaches en we spreken met Jane en Jutta af dat we elkaar daar zien om een hapje te eten en een drankje te doen.
Op naar X-base om te kijken of al onze bagage er nog is, gelukkig is alles er nog en kunnen we nu op zoek naar onze slaapplek. We slapen vannacht in Beachfront B&B waar we super hartelijk worden ontvangen door Mandy. De kamer is echt super mooi, heeeeerlijk bed en een lekker bubbelbad met uitzicht op de zee. Dit overtreft al onze verwachtingen en is een welkome afwisseling van onze toch wel kleine hut van de afgelopen nachten.

Morgen vliegen we naar Brisbane, het lijkt ons goed eens te kijken hoe laat we eigenlijk vliegen en waar vandaan. Er zijn hier namelijk 2 vliegvelden, 1 op Hamilton Island en 1 bij Proserpine. We dachten beiden dat we van Proserpine vlogen, maar we hebben ook een reservering op de Ferry naar het vliegveld van Hamilton Island blijkt na een telefoontje hiermee. Hhmmm, we besluiten de airline te bellen om erachter te komen waar we vandaan vliegen omdat tevens blijkt dat we geen ticket hebben gekregen van Travel Essence. Deze geeft ons eindelijk de info die we nodig hebben, we vliegen om 15:50 vanaf Proserpine naar Brisbane. We hebben dus al iets betaald wat we helemaal niet nodig hebben. Zodra het kantoor van Travel Essence in Nederland open gaat hang ik aan de telefoon. We staan gelukkig maar op 1 vlucht geboekt, maar er is inderdaad een reservering gemaakt voor de Ferry naar Hamilton Island, oeps foutje. Babette beloofd ons dat het geld teruggestort zal worden en dat de reservering geannuleerd zal worden. We zijn inmiddels een uur verder door dit geregel, waardoor we helaas geen tijd meer hebben om in bad te gaan voordat we de stad in gaan.

We gaan uiteraard wel uitgebreid douchen, wat heerlijk is na 3 dagen amper te hebben kunnen douchen. Beetje make-up op en mijn haren doen, sieraden om, heerlijk om even te kunnen tutten weer. We zitten op walking distance van het centrum dus slenteren heerlijk langs de zee en de lagune. Er hangt een heerlijk sfeertje in Airlie beach, een lekkere vibe. We vinden Beaches al snel, als het goed is staat hier een tafel voor ons klaar. We kunnen de tafel niet vinden, ze zijn het vergeten, maar regelen alsnog een tafel voor ons. Niet iedereen komt maar de leuke mensen zijn er dus that's nice! We eten voor 13 dollar per persoon inclusief een drankje, cheap!! Het is halloween vandaag en het feestje begint zich al aardig te ontwikkelen rondom ons. Veel mensen zijn verkleed, het is eigenlijk een beetje alsof het carnaval is =)

Lang houden we het niet uit want we zijn eerlijk gezegd behoorlijk gesloopt door de afgelopen dagen en de hike van vandaag. We zoeken rond 0:00 ons bedje op en slapen als kleine baby's.